Ενημέρωση των ανθρώπων για τα άτομα με ειδικές ανάγκες

Ενημέρωση των ανθρώπων για τα άτομα με ειδικές ανάγκες

Αποστολή από το Καρπενήσι Ευρυτανίας

Από τον Διονύση Φακίτσα

με σπαστική τετραπληγία με στοιχεία αθέτωσης.

Όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι, υπάρχουν κάποιοι που δεν μπορούν να περπατήσουν, να μιλήσουν καλά ή και καθόλου. Αυτοί πρέπει να μπουν στο περιθώριο, που τους βάζει η κοινωνία; Όχι βέβαια. Γιατί μπορεί να μην μπορούν να κάνουν αυτά που κάνουν οι “κανονικοί” άνθρωποι, θα ‘χουν όμως άλλα χαρίσματα όπως μυαλό.

Θα σας διηγηθώ ένα περιστατικό “Μια μέρα από τις πολλές φορές είχα κατεβεί στη γειτονιά, να περπατήσω ολομόναχος. Εκεί που περπατούσα στο δρόμο, είδα μια γυναίκα και νόμισε ότι θα πέσω, γιατί κουνιόμουν λόγω της αστάθειας που έχω και μου λέει: Που είναι το σπίτι σου; Πήγαινε στο σπίτι σου, θα πέσεις” της λέω: “Δεν πέφτω” αυτό το πράγμα συνεχίστηκε δύο φορές. Λέω πρέπει να περπατήσω μόνος στο δρόμο, αλλά για να γίνει αυτό πρέπει μερικοί άνθρωποι να μην κοιτούν περίεργα. Τα παιδιά από τις μικρότερες τάξεις του δημοτικού με λυπόταν. Οι γονείς πρέπει να λένε στα παιδιά τους, να μην λυπούνται, αλλά η συμπεριφορά τους να είναι κανονική προς τα άτομα με ειδικές ανάγκες όπως για τα άλλα παιδιά. Θα μου πείτε, ξέρουν για να τα συμβουλέψουν; Οι άνθρωποι οι οποίοι κοροϊδεύουν τον ανάπηρο, να σκεφτούν αν πάθαιναν ένα ατύχημα και αποκτούσαν ειδικές ανάγκες, θα ήθελαν να τους περιγελάνε;

Για να αλλάξει η κοινωνία για τους αναπήρους, μερικοί άνθρωποι πρέπει να πάψουν να μας βλέπουν περίεργα επειδή δεν ξέρουν. Έμεις τα άτομα με ειδικές ανάγκες δεν πρέπει να καθόμαστε αλλά να ενεργοποιηθούμε για να μας μάθει ο κόσμος. Απ’ ό,τι ξέρουμε οι περισσότεροι βλέπουν τηλεόραση. Να χρησιμοποιήσουμε αυτό το μέσο επικοινωνίας, κάνοντας μια εκπομπή κάθε δεκαπέντε μέρες η οποία θα εκπέμπεται από όλα τα κανάλια. Θα μιλάμε για τα προβλήματά μας, θα δείχνουμε τις διάφορες δραστηριότητες μας, να υπάρχει γιατρός θα μιλάει για κάθε περίπτωση ξεχωριστά. Στις παιδικές εκπομπές να υπάρχουν άτομα με ειδικές ανάγκες, διαφημίσεις για τα ΑμΕΑ κ.ά. Ακόμα στο σχολείο να μπει ένα μάθημα για κοινωνική αγωγή, όπως κάνουν στο εξωτερικό. Με αυτές τις ενέργειες μας θέλω να πιστεύω πως η κοινωνία όπου ζούμε θα γίνει καλύτερη για μας. Σκεφτείτε τα όλα τα παραπάνω!

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό: “Αναπηρία Τώρα” τον Απρίλιο του 1999.